การสร้างสถิติใหม่อาจไม่สำคัญเท่าแนวคิดที่อยู่เบื้องหลัง นี่คือผลงานจิตรกรรมแนวสาธารณะขนาดใหญ่และยาวที่สุดในโลก จากการจดบันทึกของกินเนสบุ๊ค ไซโลข้าวสูง 48 เมตร ยาว 168 เมตร และกว้าง 31.5เมตร รวมพื้นที่เท่ากับ 23,689 ตารางเมตร ซึ่งยาวกว่าผลงานของ Peublo Levee กับโปรเจ็กต์ของเขาในรัฐโคโลราโด สหรัฐอเมริกา (16,555 ตารางเมตร) ที่ได้รับการบันทึกสถิติไว้ก่อนหน้า เมื่อเดือนกันยายน ปี 2018 ที่ผ่านมา
ไซโลยักษ์อาร์ตนี้ตั้งตระหง่านบนท่าเรือที่เกาะวอลมิ เป็นผลงานของ ศิลปิน 22 คน ด้วยการสนับสนุนของคณะผู้บริหารเทศบาลเมืองอินชอน ประเทศเกาหลีใต้ วิธีคิดในการสร้างนั้นคือการผันเปลี่ยนของฤดูกาล จากใบไม้ผลิสู่ฤดูร้อน ใบไม้ร่วงไปสู่ฤดูหนาว และเป็นการเติบโตของการเรียนรู้ จากชีวิตในวัยเยาว์ไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ ผ่านการอ่านหนังสือ ถังไซโลแต่ละใบถูกออกแบบให้กลายเป็นสันปกของหนังสือที่วางเรียงติดต่อกันยาวไปตามคอนเซ็ปต์ เข้ากับเรื่องราวของวิถีชีวิตอุตสาหกรรมการเกษตรที่เจริญเติบโตไปตามยุคสมัย เมืองอินชอนเป็นเมืองใหญ่อันดับสามของเกาหลีใต้ เป็นแหล่งธุรกิจนานาชาติ อุตสาหกรรมไฮเทค มีท่าเรือขนส่งสินค้าและการคมนาคมมากมาย ซึ่งเกาะวอลมิเองก็จัดเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของเมืองอินชอน ในปีๆ หนึ่งจะมีนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมจำนวนมาก
โดยธรรมชาติแล้วสิ่งปลูกสร้างเพื่อการอุตสาหกรรมมักจะไม่ค่อยเจริญตาโดยเฉพาะเมื่อเวลาผ่านไปยิ่งคล้ายสิ่งเสื่อมโทรม เทาทะมึน การตกแต่งหรือเปลี่ยนมุมมองใหม่จึงเป็นเรื่องจำเป็น เพราะช่วยผ่อนคลายความรู้สึกอึดอัดเมื่อพบเห็น ครั้งหนึ่งเราถูกสอนให้แยกโลกออกจากกันผ่านระบบการเรียนรู้ ระหว่างศิลปะกับวิทยาศาสตร์ ทว่าในความเป็นจริงแล้วทั้งหมดต่างเอื้อประโยชน์ให้แก่กัน และสามารถถ่ายเทมาสร้างสิ่งสร้างสรรค์ได้ ที่ผ่านมานับทศวรรษโครงสิ่งปลูกสร้าง และอาคารเชิงอุตสาหกรรมก็มักขาดมุมมองในด้านศิลปะ เพราะเน้นประโยชน์ใช้สอยเป็นหลัก โครงการนี้แม้จะลงทุนมากแต่ก็เป็นการตอบโจทย์ได้ครบครัน ทั้งในเชิงศิลปะและทดทอนความน่าเบื่อของสถาปัตยกรรมทางอุตสาหกรรม และสร้างบรรยากาศเมืองให้สดใสช่วยดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี และผู้ที่อาศัยอยู่ก็รู้สึกสดชื่นกับการใช้ชีวิตมากขึ้นด้วย
อ้างอิง: koreabizwire.com, ebookfriendly.com, m.koreatimes.co.kr
