วัฒนธรรมการใช้พื้นที่สาธารณะของประเทศที่เจริญแล้วจะเน้นให้เพิ่มคุณภาพชีวิตของประชากร การออกแบบพื้นที่โล่งของเมืองจึงควรมีสัดส่วนที่เหมาะสม ถ้าใช้เกณฑ์มาตรฐานสากลคือ 15 ตารางเมตรต่อคน หากพื้นที่สาธารณะของเมืองได้รับการออกแบบให้ดี มีตำแหน่งและขนาดที่เหมาะสม สามารถช่วยให้เมืองมีชีวิตชีวาขึ้นมา พร้อมกับประชากรมีคุณภาพชีวิตไปพัฒนาประเทศได้ อย่างเมืองเคียวโตะซึงเป็นเมืองที่เป็นที่รวมของศิลปวัฒนธรรม บรรยากาศของเมืองมีการอนุรักษ์เป็นอย่างดี แต่ก็มีส่วนที่เป็นของใหม่ด้วย การออกแบบสถาปัตยกรรมในเมืองเคียวโตะจึงเป็นการประณีประนอมระหว่างความเก่าและใหม่ไปพร้อมกัน นอกจากอาคารเก่าแบบประเพณีแล้วนั้น เคียวโตะยังมีงานจากยุคสมัยใหม่ที่มีคุณค่าด้านประวัติศาสตร์หลายชิ้นเช่นกัน อย่างเช่นอาคารเคียวโตไคคัง ออกแบบโดยสถาปนิกระดับตำนานของญี่ปุ่น คุนิโอะ มะเอะคะวะ แต่เดิมเป็นสถานที่จัดแสดงคอนเสิร์ต เปิดใช้งานมาตั้งแต่ยุค 1960 และปิดปรับปรุงไปเมื่อปี 2012 เคียวโตไคคังเป็นอาคารคอนกรีตเปลือยที่สำคัญของยุคสมัยใหม่ เสี่ยงต่อการถูกทุบทิ้งเพื่อพัฒนา ทางกรรมการจึงได้พิจารณาถึงคุณค่าของอาคารจากยุคสมัยใหม่นี้ ให้ถูกชุบชีวิตขึ้นมาด้วยการเติมพื้นที่ทางวัฒนธรรม โดยได้สถาปนิก Kohyama…