ในชีวิตหนึ่งคงไม่มีใครตอบได้ว่าจะจากไปวันไหน บางคนอาจไปก่อนเวลาอันควร และบางคนก็มีเวลายาวนานกว่าคนอื่น แต่จะเป็นอย่างไรถ้าต้องมีอายุยืนยาวท่ามกลางความโดดเดี่ยว เฝ้ามองคนรู้จักจากไปทีละคน ถึงตรงนั้นก็ยากจะพูดได้ว่าการมีเวลามากกว่าเป็นความสุข และนี่เป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่หลายประเทศที่กำลังจะเผชิญ นั่นคือสังคมผู้สูงอายุ ช่องว่างระหว่างวัยที่ห่างออกไป ความโดดเดี่ยวและไร้สมรรถภาพของสังคมผู้สูงอายุ คงจะดีถ้าจะมีวิธีที่จะช่วยคลี่คลายปัญหาที่ว่านั้น
The Centenarian Portrait Project by Teen Agers จัดขึ้นโดยทางการของออสเตรเลีย บนแนวคิดที่จะเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างวัย โดยเฉพาะผู้สูงอายุกับเด็กวัยรุ่นให้ได้ใกล้ชิดแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ด้วยการใช้ศิลปะเป็นตัวประสาน นั่นคือจัดการให้นักเรียนศิลปะหรือศิลปินน้อยทั้งหลายจับคู่กับคุณย่า ใช้การเขียนภาพเป็นสื่อกลางสร้างความอบอุ่นให้เกิดขึ้น โดยจะนำผลงานภาพทั้งหลายนั้นมาจัดแสดงให้ผู้คนได้ชื่นชมกัน
ไม่เพียงแค่ภาพเขียนเท่านั้น แต่รวมทั้งหมดของกระบวนการทำงาน เหล่าศิลปินน้อยก็ต้องไปพบปะพูดคุย ซึมซับเอาความรู้สึกนึกคิดและตัวตนของคุณย่าเพื่อถ่ายทอดลงในภาพด้วย ตรงนั้นเองที่ทำให้ลดช่องว่างระหว่างวัย เกิดความอบอุ่นเข้าแทนที่ความเหงา นับเป็นการสร้างสรรค์ที่ได้ทั้งศิลปินผู้เขียนงานและตัวแบบ รวมไปถึงสังคมด้วย โครงการนี้ทำมาอย่างต่อเนื่องหลายปี จากความสำเร็จของงานที่จัดขึ้นในเมลเบิร์นปี 2017 ต่อด้วยที่ซิดนีย์ในปี 2018 มาปีนี้ที่รัฐควีนแลนด์ ตั้งเป้าให้ 100 ศิลปินวัยทีนได้พบปะกับ 100 คุณย่าทวดที่อายุมากที่สุดในเมือง เนื่องในโอกาสสัปดาห์ผู้สูงอายุ 17-25 สิงหาคม 2019 จัดแสดงนิทรรศการศิลปะภาพเหมือนที่ Seven Hills Hub เมืองบริสเบนไปจนถึงวันที่ 1 ตุลาคม 2019 นี้
ตัวอย่างหนึ่งที่นำเสนอคือ Hasinah Zainal ศิลปินน้อย ครอบครัวเธอย้ายถิ่นฐานมาจากประเทศอิหร่าน จนมาอยู่ที่นิวซีแลนด์ ได้พบปะกับคุณย่า Peggy Muller ผู้ซึ่งมีประวัติครอบครัวเป็นผู้อพยพมาจากยุคสงครามโลกครั้งที่สองเช่นเดียวกัน ก่อนที่ภาพเขียนจะเกิด ทั้งคู่ต่างให้เวลาระหว่างกันจนสนิทสนม ตัวศิลปินเองก็ตื่นเต้นกับวันที่จะได้แสดงผลงานสะท้อนภาพความประทับใจของทั้งสองฝ่าย ข้อสำคัญต่างได้เพื่อนใหม่ที่วัยแตกต่างทำให้เห็นว่าช่องว่างระหว่างวัยไม่ใช่ปัญหาใดเลยสำหรับมิตรภาพ
อ้างอิง: statements.qld.gov.au, www.abc.net.au, www.theleader.com.au
