หลายคนคงเคยไปเดินเล่น เซลฟี ถ่ายรูปเล่นย่านถนนเจริญกรุงแล้วพบว่า รูปทรงบ้านเรือนในย่านนั้นมีเสน่ห์ ที่รู้สึกแบบนั้นคงไม่ได้เกิดขึ้นเพียงเพราะมีการปลุกกระแสรักษ์เมืองเก่า ทว่าอาคารเหล่านั้นล้วนมีเรื่องราวในตัวเองและชวนให้เสาะหาเติมเต็มช่องว่างของกาลเวลา นี่เป็นจุดเริ่มต้นของความสนใจในการสร้างสรรค์งานศิลปะชิ้นเล็ก ในรูปแบบของกาชาปองตึกย่อส่วนของศิลปิน นักออกแบบ –
ไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่ใครสักคนจะมองเห็นท้องถนนเป็นเสมือนผืนผ้าใบ และทุกย่างก้าวคือการตามหาร่องรอยแห่งจินตนาการที่ถูกซ่อนไว้ อาจเรียกได้ว่าเป็นมุมมองของผู้เปี่ยมอารมณ์ศิลป์ และไม่ใช่เพียงมุมมองหากแต่ร่องรอยเหล่านั้นถูกทำให้เป็นผลงานขึ้นมาจริง นี่คือการเติมเต็มช่องว่างในชีวิตประจำวันด้วยงานสร้างสรรค์ทางศิลปะ ด้วยกระเบื้องโมเสคชิ้นเล็กชิ้นน้อยหลากหลายสีสัน Ememen เป็นชื่อของศิลปินชาวฝรั่งเศสที่กล่าวถึง ผลงานของเขาเป็นที่ชื่นชมของสังคม เพราะทุกคนล้วนได้ซึมซับกับจินตนาการของเขาบนพื้นที่สาธารณประโยชน์
เกือบสองปีแห่งการแพร่ระบาดของโรคไวรัสโควิด-19 ที่ผ่านมา โรงเรียนและสถานศึกษามากมายต้องปิด หันมาจัดการสอนแบบออนไลน์ กิจกรรมรวมกลุ่มหลายอย่างจำต้องยกเลิกไปอย่างน่าเสียดาย ทั้งๆ ที่กิจกรรมเหล่านั้นล้วนเป็นการเสริมสร้างการเรียนรู้เชิงประสบการณ์ของเด็ก เชื่อมความสัมพันธ์ สานมิตรภาพระหว่างกัน ที่โรงเรียน
ตามหลักของการอยู่ร่วมกันบนโลกแล้ว ต่างก็ล้วนมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตอย่างเสรี เพราะโลกเป็นของทุกชีวิตไม่ใช่เพียงเผ่าพันธุ์ใดเผ่าพันธุ์หนึ่งเท่านั้น ทว่ามนุษนั่นแหละที่หลงผิดคิดว่าโลกทั้งใบนี้เป็นของตน ก็เลยหาประโยชน์จากทรัพยากรเพียงเพื่อสนองตอบความสุขส่วนตัวโดยไม่คำนึงถึงผลเสียที่จะตามมา หรือบางทีอาจรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ซึ่งในที่สุดการสูบกลืนทรัพยากรอย่างบ้าคลั่งที่เป็นมาในรอบร้อยปีนี้ ได้ทำลายดุลยภาพและความสุขของทุกชีวิตบนโลกรวมถึงตัวมนุษย์เองด้วย ประเด็นแบบนี้หากจะมาขยายเป็นเรื่องราวเป็นแอนิเมชันเปิดมุมมองกระตุ้นจิตสำนึกแล้วล่ะก็ คงไม่มีใครจะทำได้ดีเท่าเขาคนนี้
วิกฤตการณ์หลายครั้งในหน้าประวัติศาสตร์มักทำให้เกิดวีรบุรุษที่เข้ามากู้ภัยพิบัตินั้นให้พ้นไปจากสังคม ซึ่งโดยมากคนที่จะถูกบันทึกไว้เพื่อการจดจำมักจะเป็นผู้นำหรือบุคคลสำคัญทางการเมือง มากกว่าประชาชนตัวเล็กที่บางครั้งอาจมีบทบาทสำคัญในการแก้ไขเหตุการณ์ร้ายเหล่านั้นด้วยเช่นกัน แต่มักไม่มีใครจดจำ ผลงานจากความรับผิดชอบของพวกเขาพร้อมจะเลือนหายไปกับกาลเวลา ซึ่งในช่วงวิกฤตโรคระบาดโควิด-19 นี้เป็นอีกช่วงหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ที่โลกกำลังทำสงครามกับไวรัส ซึ่งในสงครามนี้ก็เกิดวีรบุรุษมากมาย ที่สำคัญพวกเขาไม่ใช่เหล่าผู้นำหรือมีบทบาทสำคัญทางการเมือง หากแต่เป็นบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุข
ท่ามกลางสภาวะโลกร้อนและความแปรปรวนของภูมิอากาศ ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่รุนแรง หลายฝ่ายยอมรับกันถึงสาเหตุที่มาของปัญหาดังกล่าว ทั้งๆ ที่ต่างคนก็ก็รับรู้แต่ก็ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน หลายคนคงจะท้อคิดว่านี่คงหมดหนทางแล้วที่จะเอาชนะปัญหาซับซ้อนยากต่อการเยียวยา แต่ว่าความคิดนี้อาจยังไม่ใช่ข้อสรุปที่ต้องยอมรับอย่างเบ็ดเสร็จ ในเมื่อโลกยังมีทางเลือกอื่นอยู่ อาจเป็นแสงสว่างเพียงเล็กน้อยที่ปลายอุโมงค์ สารคดี
ศิลปินมีความชำนาญในเทคนิคแตกต่างกันไปเพราะต่างมีประสบการณ์ชีวิตและแรงบันดาลใจที่ไม่เหมือนกัน อย่างงานแลนด์สเคปนี้หลายคนคงคุ้นเคยกับการเพ้นท์ภาพด้วยสีหลากหลายชนิด สะท้อนสภาพแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อชีวิต สำหรับ Alexandra Kehayoglou ศิลปินสาวชาวอาร์เจนไตน์คนนี้มีเทคนิคส่วนตัวที่น่าทึ่ง ด้วยการที่เกิดในครอบครัวที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับพรม เธอจึงถักทอพรมทั้งผืนเพื่อบันทึกเรื่องราวความเป็นไปของธรรมชาติและป่าไม้ ซึ่งงานของเธอมักเป็นผืนป่าในประเทศอาร์เจนตินาบ้านเกิดที่คุ้นเคย
สำหรับคนที่ไม่คุ้นกับการอยู่คนเดียวคงจะอึดอัดและเบื่อหน่ายกับสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ที่ทำให้ต้องห่างไกลจากเพื่อนฝูงและญาติมิตร บรรยากาศที่เคยคึกคักพาเงียบเหงาไปหมด แต่ความจริงแล้วความโดดเดี่ยวนั้นหาใช่เรื่องใหม่แม้ในยามปกติก็ตาม หลายคนก็อาจรู้สึกเช่นนั้นได้ เพียงแค่เราพยายามปิดบังความรู้สึกส่วนลึกของตัวเองไว้เท่านั้นเอง ในขณะที่ทั่วโลกต่างทยอยฉีดวัคซีนกัน เท่ากับว่าเวลาแห่งการรอคอยที่จะกลับไปใช้ชีวิตปกติก็อยู่อีกไม่ไกลนัก “How to
Ian Berry ศิลปินชาวอังกฤษ เป็นรู้จักกันดีกับสไตล์งานที่ใช้ผ้ายีนส์-เดนิม ไม่ว่าจะเป็นการนำเศษผ้าในเฉดสีน้ำเงินหลากหลายมาปะติดเป็นภาพเขียนอย่าง My Beautiful Launderettes หรือการนำผ้าเดนิมมาตัดแต่งใหม่แปลงให้กลายเป็นสวนไม้พันธุ์และดอกไม้เดนิม ด้วยงานศิลปะจัดแสดงอินสตอลเลชั่นที่ชื่อว่า
Homily to Country 2020 คือโปรเจ็กต์อาร์ตต่อเนื่องของ JR ศิลปินร่วมสมัยชาวฝรั่งเศสจัดร่วมกับ NGV Triennial ซึ่งเป็นหน่วยงานในสังกัดของศูนย์ศิลปะแห่งชาติ
