ในทุกองค์กรมีวัฒนธรรมเฉพาะซึ่งเป็นที่เข้าใจและรู้กันของคนภายในองค์กรนั้นเอง ไม่ว่าจะในรูปบริษัทเอกชนหรือหน่วยงานรัฐ และมักสร้างปัญหาให้ผู้มาใหม่ต้องใช้เวลาในการปรับตัวเสมอ ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ทว่าบางพื้นที่การเป็นคนใหม่ไม่ได้หมายถึงเพียงพนักงานหน้าใหม่เท่านั้น หากแต่มีนัยอื่นรวมอยู่ด้วย เช่น ความแตกต่างทางเชื้อชาติ, สีผิว, หรือความเป็นคนท้องถิ่นที่อาจดูเฉิ่ม-เชย ไม่เข้าพวก งานหนังอะนิเมชั่นเรื่องนี้กำลังพูดอะไรทำนองนั้น แต่เป็นเรื่องความแตกต่างระหว่างเพศใน ‘Purl’
Sparkshort เป็นโปรแกรมใหม่ของค่ายหนังยักษ์ใหญ่อย่าง Pixa ที่ต้องการสนับสนุนนักสร้างสรรค์ด้านอะนิเมชั่นรายใหม่ที่มีแนวคิดสร้างสรรค์และทำงานอย่างกระชับรัดกุม ในทุนจำนวนไม่มาก ภายในเวลาที่กำหนด เพื่อเฟ้นหานักเล่าเรื่องที่น่าสนใจถ่ายทอดในโลกอินเตอร์เน็ต ซึ่ง Purl ก็จัดอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย และเป็นเรื่องแรกที่ได้ออนแอร์ในโปรแกรม
ไอเดียมาจากประสบการณ์ตรงของผู้กำกับฯ Kristen Lester ที่เริ่มต้นทำงานที่แรกซึ่งในที่ทำงานมีแต่ผู้ชาย และเธอเคยโดนกดดันจากบรรยากาศแห่งความไม่เข้าใจ ไม่เป็นกันเอง ความทรงจำเหล่านั้นถูกถ่ายทอดผ่านตัวละครที่สร้างขึ้นเป็นด้ายถักไหมพรมกลมๆ ก้อนหนึ่งแทนค่าความเป็นเพศหญิงที่เผอิญต้องเข้าไปทำงานใหม่ในออฟฟิศที่มีแต่ชายล้วน ซึ่งพฤติกรรมหลายอย่างของผู้คนที่นั่นทำให้เธอรู้สึกแย่ ไม่เป็นตัวของตัวเอง และโดนกันออกจากลุ่ม ไม่ว่าเรื่องงานหรือเวลาพักผ่อนร่วมกันของพนักงาน ซึ่งกว่าจะปรับตัวได้เธอต้องเปลี่ยนตัวเองไปมากมายพอสมควร แต่แม้จะเข้ากันได้ก็ไม่ได้ตอบโจทย์ที่ว่า ‘เป็นทางเลือกที่ถูกต้อง’ ปัญหาสำคัญก็คือทำไมเธอไม่สามารถอยู่ได้ในแบบที่เธอเป็น นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในสังคมการทำงาน และอาจจะรวมไปถึงรูปแบบองค์กรอื่นๆ ทางสังคมด้วย การยอมรับคนอย่างที่เขาเป็นนั้นยากเสียยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด โดยเฉพาะสังคมที่ปิดตายไม่พร้อมจะเปิดรับความแตกต่าง
แม้อะนิเมชั่นเรื่องนี้จะดูตลกเบาสบาย และมีบทสรุปแบบที่ไม่บีบคั้นอารมณ์คนดูมากมายนัก แต่ภาพสะท้อนปัญหานี้ยังคงมีอยู่ในโลกของการทำงาน ที่ให้คุณค่าต่างกันระหว่างเพศ และบางทีก็ต้องยอมรับว่างานที่เพศชายถือครองความชำนาญนั้นอาจเป็นเพียงความเข้าใจที่โบราณ ล้าสมัยถึงเวลาต้องปรับเปลี่ยนกันแล้ว
อ้างอิง: www.pixar.com, www.firstshowing.net, www.shortoftheweek.com
