บางทีคนเราก็หลงลืมธรรมชาติไป ไม่ใช่เพราะเราไม่รัก หากแต่วิถีชีวิตคนเมืองที่เป็นอยู่ทำให้ห่างเหินจากสิ่งแวดล้อมดั้งเดิม หรือไม่ก็อาจอยู่ห่างไกลเกินไปจนนึกภาพไม่ออก หากแต่มีใครนำภาพเหล่านั้นมาฉายซ้ำตรงหน้า ความระลึกถึงก็จะผุดขึ้นซึ่งอาจเป็นสำนึกรู้ได้ว่า นี่คือสิ่งที่เรากำลังโหยหา สีเขียวที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เสียงสรรพสัตว์ที่สะท้อนถึงความสงบเรียบง่าย และกลิ่นต้นไม้ใบหญ้าที่ลอยฟุ้งไปรอบตัว เป็นบรรยากาศที่จะห่อหุ้มหัวใจที่เหี่ยวเฉาให้กลับมาสดชื่นขึ้นอีกครั้ง และหากใครกำลังรู้สึกแห้งแล้งกับสังคมเมืองหนังสารคดีเรื่องนี้จะเป็นคำตอบหนึ่งที่จะช่วยเยียวยาได้ ‘ONCE UPON A FOREST’
ตลอดเวลา 78 นาทีของการเล่าเรื่อง เสมือนการนั่งชมอุปรากรจากวงดนตรีชั้นนำที่เหล่านักดนตรีผลัดกันแสดงถึงฝีไม้ลายมือออกมาอย่างเยี่ยมยอด พลังแห่งชีวิตที่เสมือนไม่เคลื่อนไหวทว่ากลับขับเคลื่อน ปรับสมดุลชีวิตอื่นๆ ได้อย่างอัศจรรย์ โลกคงจะดีกว่านี้หากรู้จักเรียนรู้จากวิถีแห่งป่าที่เป็นแหล่งรวมความหลากหลายของชีวิต ในบทนำของการเล่าเรื่องเราอาจเห็นภาพที่น่าเศร้าภาพการตัดไม้เพื่อเอาไปใช้ประโยชน์ของมนุษย์ แต่แล้วทุกอย่างจะค่อยๆ กลับคืนมามีชีวิตใหม่อักครั้ง โดยใช้เวลา..แม้จะนานสักหน่อยประมาณ 50 ปี ขึ้นไป โดยมีเงื่อนไขว่า มนุษย์ต้องไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับพวกเขา ฟังดูคล้ายประชดประชัน แต่ทว่าก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะคนเราไม่เคยเข้าใจถึงพลังแห่งธรรมชาติที่มีชีวิตเป็นของตัวเอง และจ้องที่จะครอบครองและทำลายมันตลอดเวลา ทั้งที่หลายล้านปีก่อนผืนป่าเหล่านี้เองเป็นที่พักพิงและให้ทุกอย่างกับเรา
ผลงานของผู้กำกับฯ หนังสารคดี Luc Jacquet ที่สร้างสรรค์งานรางวัลออสการ์อย่าง ‘March of the Penguins’ ร่วมกับ Francis Hallé นักพฤษศาสตร์ – นิเวศวิทยาชาวฝรั่งเศส พาเราไปผจญภัยในป่าดิบชื้น อะเมซอน ในเปรูและกาบอง ด้วยเทคนิคการเล่าเรื่องและตัดต่อ รวมถึงภาพอะนิเมชั่นสวยๆ ช่วยเติมเต็มความสมบูรณ์เสริมสร้างจินตนาการให้เราเห็นการเติบโตของป่าดิบชื้นอย่างมีชีวิตชีวา และด้วยคำบรรยายเหมือนการอ่านข้อความจากบันทึกส่วนตัวของคนรักผืนป่าก็ช่วยแบ่งปันความรักธรรมชาติมาสู่ผู้ชมได้อย่างน่าชื่นชม และสำหรับผู้สนใจสามารถติดตามชมหนังได้จาก Documentary Club ซึ่งกำลังจัดรอบฉายตลอดทั้งเดือนพฤษภาคม 2562 นี้
อ้างอิง: documentaryclubthailand.com, en.unesco.org, dceff.org/film/upon-forest/
