ไม่ใช่แค่สายสุขภาพที่จะตกหลุมรักร้านขายน้ำส้มคั้นร้านนี้ แต่สายดีไซน์และสายกรีนก็จะหลงรัก The Circular Juice Bar ได้ไม่ยากเช่นกัน เพราะตัวงานออกแบบที่เตะตามาแต่ไกลนั้นเป็นบาร์ที่มีโดมทรงกลมสูง 3.10 เมตร
ศิลปะที่ดีไม่ใช่แค่สวยงาม แต่ต้องทำหน้าที่เชื่อมผู้คนเข้าหาศิลปะชิ้นนั้น หรือให้ดีกว่านั้นก็คือเชื่อมผู้คนเข้าหากันเอง ในกรณีนี้ street art ที่เป็นจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่ที่สองศิลปิน NeSpoon และ Regue
ในบราซิล มีผู้ที่ป่วยเป็นโรคด่างขาว (Vitiligo) โรคผิวหนังที่ทำให้ผู้ป่วยสูญเสียสีผิวเป็นจุดๆ มากถึง 3 ล้านคน หนึ่งในนั้นก็คือ João Stanganelli
ไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตาที่ล้ำสมัยด้วยเส้นสายโค้งเว้าหรือดูคล้ายงานประติมากรรมเพียงอย่างเดียว แต่สาเหตุที่ทำให้ AmeniTrees ผลงานออกแบบห้องน้ำสาธารณะของ SmithGroup ชนะเลิศการประกวดแบบห้องน้ำสาธารณะที่จัดขึ้นโดย The San Francisco Department
ความคิดสร้างสรรค์เกี่ยวกับการรณรงค์เรื่องขยะพลาสติกยังคงมีออกมาให้เราเห็นไม่หยุดหย่อน ล่าสุด ช่างภาพจากเวียนนา Andreas Franke ได้จัดทำภาพถ่ายบุคคลหลากหลายวัยและเพศ โดยแต่ละคนที่อยู่ในภาพของเขานั้นกำลังลอยอยู่ท่ามกลางมหาสมุทรที่เต็มไปด้วยขยะพลาสติก บ้างมีแหจับปลาพันเกี่ยวร่างกาย บ้างมีรองเท้าแตะฟองน้ำลอยอยู่ใกล้ๆ ทุกคนเหมือนถูกพันธนาการไว้ไม่มีทางหลุดรอดจากขยะพลาสติกที่พวกเขาใช้อย่างฟุ่มเฟือยจนลอยเกลื่อนทะเล
เมื่อช่วงเดือนกันยายน 2562 ที่ผ่านมามีดราม่าเล็กๆ เกิดขึ้นที่ออสเตรเลีย เรื่องมันเริ่มขึ้นจากห้างสรรพสินค้าเจ้าดัง Coles และ Woolsworths จัดโปรโมชันแถมของเล่นตุ๊กตุ่นตุ๊กตาจากตัวการ์ตูนใน Lion
พ.ศ.นี้แล้ว การใช้พลาสติกแบบครั้งเดียวทิ้ง (single-use plastic) ควรจะหมดไปได้แล้ว เพราะถือเป็นการใช้ถุง-ขวด-หลอด-ช้อนส้อมพลาสติกแค่ไม่กี่นาทีหรือไม่กี่วินาที แต่กลับทิ้งขยะพลาสติกที่เป็นอันตรายต่อสัตว์นานาชนิด และต้องใช้เวลาหลายร้อยปีในการย่อยสลาย แน่นอนว่าขวดน้ำดื่มพลาสติกเป็นอีกหนึ่งขยะพลาสติกที่หลายฝ่ายพยายามรณรงค์ให้เลิกใช้กัน เพราะถึงจะรีไซเคิลได้
หนึ่งในพื้นที่สาธารณะที่ให้ความรู้สึกไม่เป็นมิตรมากที่สุดคือ พื้นที่บริเวณใต้สะพานที่มักถูกสะพานด้านบนบดบังแสงอาทิตย์ไว้ ทำให้ภายใต้สะพานนั้นอึมครึม มืดมิด น่ากลัว และอันตราย สถานการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้นทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่ใต้สะพานลอนดอน (London Bridge)
Opening Lines น่าจะเป็นโปรเจ็กต์จิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่ (mural painting) ที่มีความหมายงดงามที่สุดเท่าที่เราเคยนำเสนอมา ศิลปินเจ้าของโปรเจ็กต์คือ Pat Perry หนุ่มอเมริกันจากดีทรอยท์ที่เดินทางไปทั่วทุกมุมโลกเพื่อนำแรงบันดาลใจที่ได้จากคนแปลกหน้า
วิธีจะวัดว่าประเทศไหนเจริญแล้ว ไม่ใช่ดูที่วิถีชีวิตอันซิวิไลซ์ของผู้มีอันจะกิน แต่เป็นการให้ความสำคัญแก่ชนชั้นลำดับล่างๆ ลงมา ไม่เว้นแม้แต่นักโทษในเรือนจำ เพื่อให้พวกเขามีโอกาสในชีวิตได้ทัดเทียมคนอื่นๆ อย่าง The Cell Furniture Project
