การท่องเที่ยวในพื้นที่ประวัติศาสตร์คือการทำให้เรื่องราวในอดีตมีลมหายใจขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะเดียวกันสามารถนำไปสูการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีสถาปัตยกรรมจากประวัติศาสตร์ในช่วงสำคัญของแต่ละถิ่นนั้นปรากฏอยู่ มันช่วยตอบคำถามได้ว่า สถาปัตยกรรมสามารถส่งเสริมการท่องเที่ยวได้อย่างไร
จากการระบาดหนักของ COVID-19 ทำให้ช่วง 2 ปีที่ผ่านมานี้
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการศึกษา การอ่านจึงเป็นรากฐานที่สำคัญต่อมนุษย์ เราสามารถสร้างสรรค์และทำลายได้ด้วยความรู้ และการอ่านคือเครื่องมือที่ให้เราเข้าถึงความรู้ที่จะยกระดับคุณภาพชีวิตมนุษย์ แต่ในขณะเดียวกันสถาปัตยกรรมสำหรับการอ่านที่เราคุ้นเคย
ในพื้นที่ชุมชนแออัด หรือสลัม เป็นแหล่งรวมผู้คนจากชนบทมาหาโอกาส หางานเลี้ยงชีวิตในเมืองใหญ่ สลัมในประเทศไทยเริ่มจากที่ประเทศไทยสร้างแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม
เพราะทุกพื้นที่บนโลกมีความแตกต่างกันไปตามสภาพภูมิประเทศ ทำให้มีปัญหาแตกต่างกันไป หากมองว่าการออกแบบคือการแก้ปัญหาแล้วนั้น ในฐานะนักออกแบบคือการมองปัญหาให้ตรงเป้า เพื่อหาวิธีแก้ปัญหาที่เรียบง่ายที่สุด
อีกวิธีในการสร้างสถาปัตยกรรมที่ยั่งยืนคือการเลือกปรับปรุงอาคารเก่าให้มีชีวิตอีกครั้ง ด้วยการใส่กิจกรรมใหม่ให้สัมพันธ์กับบริบทปัจจุบัน มันสามารถลดการใช้อิฐ หิน ปูนซีเมนต์
มหาวิทยาลัยคือพื้นที่การเรียนรู้ที่สำคัญของมนุษย์ หลายที่ได้บ่มเพาะคนให้เป็นนักคิด นักสร้าง คนสำคัญของโลก แม้ว่าปัจจุบันมหาวิทยาลัยจะถูกท้าทายจากยุคสมัยถึงความจำเป็นต่อการเรียนในระบบมากขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะที่ทุกมุมโลกกำลังหมุนไปด้วยความเร็ว และเร็วขึ้นทุกที ทุกอย่างแข่งขันด้วยความเร็ว โดยมีเทคโนโลยีที่ช่วยส่งเสริมความเร็วนี้ แน่นอนที่ทุกความเร็วมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอ
สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นคือสถาปัตยกรรมที่ไม่ได้เกิดจากฝีมือการออกแบบโดยสถาปนิกที่ได้เรียนในโรงเรียนสถาปัตยกรรม หรือผ่านการฝึกฝนในระบบตามมาตรฐานการศึกษา แต่มันเกิดจากฝีมือชาวบ้านที่ทำตามไปตามพลวัตรของถิ่นที่ ตามปากท้องของพื้นถิ่นนั้น ๆ
ในภูมิภาคแถบเส้นศูนย์สูตร ซึ่งอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ ส่งผลให้สภาพอากาศเป็นลักษณะร้อนชื้น แดดจัด ฝนตกชุก
